Wat Geschiedenis
De grot van Nichet
De grot van Nichet is een opmerkelijk element van ons gemeentelijke erfgoed.
Uniek, want het is de enige ondergrondse grot van het Noord-Oosten van Frankrijk die men kan bezoeken.
In 1985 maakte de gemeente, die zich bewust was van het belang en de bijzonderheid ervan, een samenvattende lay-out zodat toeristen de stalactieten, stalagmieten en prachtige draperieën konden bewonderen.
De ontwikkelingen en vervolgens de opgravingen, zorgen ervoor dat archeologische vondsten worden ontdekt: overblijfselen van dieren die uit onze regio zijn verdwenen, zoals de grottenbeer, de mammoet, het rendier... maar ook menselijke botten van Homo sapiens en de Merovingers.
Andere, meer recente opgravingen rond de grot in 1965, onthulden de aanwezigheid van mensen en door de meest recente opgravingen werd in 1995 een gemeenschappelijk graf uit de Bronstijd ontdekt, met de skeletten van 17 mensen.
Een ander verhaal uit de 17e of 18e eeuw is de ontdekking tijdens werken van het skelet van een man die zich terugtrok in de grot om aan juridische vervolging te voorkomen en er stierf aan honger en kou.
Na de Tweede Wereldoorlog was de grot bijna vergeten en pas in 1987 bracht de nieuwe gemeente de faciliteiten weer in goede staat en verbeterde het comfort: trappen, elektriciteit, een audiosysteem... en de locatie werd een ontvangstchalet gebouwd.
Sindsdien is de site veranderd. Het bestaat nu uit een klein ontvangstchalet, een groot chalet met een kleine eetgelegenheid, een parkeerplaats, een picknickplek, banken, barbecues, kinderspellen, een fitnessparcours, een opblaaskasteel en een observatorium voor de zwarte pijnbomen.
Bezoek aan de grot van Nichet:
De grot van Nichet is de enige toeristische grot van het Noorden van Frankrijk die men kan bezoeken.
Hij heeft een diepte van 53 meter en bevat 20 zalen, verdeeld over 3 etages, waarvan slechts een tiental toegankelijk is voor het publiek.
Er heerst een constante temperatuur van 9 graden.
Al onder Lodewijk XIV was de grot bekend bij de inwoners van het dorp en de omgeving, maar niemand durfde er zich in te wagen omdat in die tijd werd gedacht dat de hel in het centrum van de aarde was en dat de grot de ingang was.
Vanaf de negentiende eeuw trotseerden mensen pas legendes en begonnen zich in de dichtstbijzijnde zalen te wagen.
In 1899 werd de grot voor het eerst opengesteld voor het publiek. Hij werd tot in de jaren '50 bezocht en vervolgens meer dan 30 jaar verlaten omdat de laatste oorlog nogal wat schade had aangericht.
Na vele werken, zoals verlichting, de installatie van opritten en geluid, werd de grot op 11 april 1987 geopend, tot grote vreugde van toeristen.
De talrijke opgravingen die werden uitgevoerd, hetzij in de Gouffrezaal of de zaal van de Leeuw, leidden tot de ontdekking van menselijke botten uit de neolithische periode.
Dus 5 000 jaar geleden woonden hier prehistorische mensen. De enige plek voor de stammen om de grot binnen te gaan, is een opening die op natuurlijke wijze in de holte is gevormd na een instorting en die een doline wordt genoemd.
(Doline: gatvorming in kalksteengebieden).
Tijdens uw bezoek ziet u op sommige muren een zwarte aanslag. Deze kleur is niet natuurlijk. Het komt door het fakkellicht en de acetyleenlampen, die de eerste gidsen tijdens bezoeken gebruikten.
Geleidelijk verdwijnt deze kleur, aangezien het kalksteen van de grot van Nichet vooral wordt aangetast omdat deze het regenwater blijft afvoeren. Daardoor krijgen de muren geleidelijk hun oorspronkelijke kleur terug.
Van de Nutonszaal tot de Skeletzaal, in de Gouffrezaal, de Maneschijnzaal en die van de Geliefden, ontstaan legendes tussen de stalagmieten (die naar boven steken) en de stalactieten (die naar beneden hangen). Een wereld middenin de aarde, met zijn denkbeeldige personages "Nutons", het verhaal van het menselijke skelet... en de 114 stappen die men moet zetten om terug te keren naar de realiteit.
Deze paar regels zijn slechts een uitnodiging, een ontmoeting in Fromelennes, bij Givet, in de grot van Nichet om u "van verrassing tot verrassing, van verwondering tot verwondering" te laten leiden.
DE ANDERE GROT... DE GROT VAN TASSON
De grot van Tasson is niet opengesteld voor het publiek, maar enkel voor ervaren speleologen.
De grot dateert uit het midden van het Devoon (Givetiaans subsysteem) en ligt op enkele tientallen meters van de uitgang van de wel te bezoeken grot van Nichet.
Hij werd ontdekt in 1950, na de verdwijning van de hond van de grottengids M.Barbier, in een spleet die bekend stond als het gat van Tasson (een gewone ingang van een dassenburcht, dacht men!), maar deze was te smal om er als mens in te kunnen.
In 1953 ontblootten speleologen de ingang en slaagden erin de grot binnen te gaan.
De ingang, gelegen aan kant 195, is een klein terras onderin, met aan de rechterkant een kleine, zeer smalle put met een diepte van 10 meter.
Deze leidt naar een kleine zaal en een kronkelende helling, waarvan de vloer bedekt is met grond met planten van een kleine, geblokkeerde galerij die weer naar de oppervlakte stijgt.
Deze helling komt uit in een zaal van 15 bij 5 meter, de Putzaal en is het vertrekpunt naar:
- een vertikale ruimte van 4 meter en een af,dalende galerij die leidt naar de Schoornstenenzaal;
- een kleine holte: de Macaroni-nis;
- een put van 16 meter, die toegang geeft tot de Mastzaal;
- een horizontale galerij van 12 meter lang;
- twee opstijgende schoorstenen: een van 27 meter, de andere van 45.
Al deze delen zijn fossiel en bereiken een diepete van ongeveer 35 meter.
We zijn nog ver verwijderd van het actieve netwerk dat hetzelfde moet worden als dat van de te bezoeken grot en dat zou kunnen afhangen van de verlaging van het niveau van de beek van Dion-le -Val (kant 140).
Deze komt echter niet aan de oppervlakte tussen deze hoogte (140 m) en het niveau van La Houille aan kant 115.
Dat is nog steeds een mysterie dat opgelicht moet worden.
